Kanoetstrandlopers die in het voorjaar van Afrika naar de Waddenzee trekken, kunnen letterlijk de  wind mee of tegen hebben. Ze moeten hier tijdens de tocht hun planning op aanpassen. Wetenschappers toonden met een computermodel aan dat ongunstige weersomstandigheden de reisduur kunnen verdubbelen. Tellingen aan de Franse kust lieten zien dat er daar in jaren met tegenwind ook werkelijk grote aantallen kanoeten een tussenstop maken.

Van de trekvogels die jaarlijks een periode in de Waddenzee verblijven, is de trekroute van de kanoetstrandlopers (Afb. 1 en 2) het best onderzocht. Deze overwinteren bij de Banc d'Arguin in Mauritanië in West-Afrika en reizen in het voorjaar via de Waddenzee door naar Siberië. Wetenschappers van Nederlandse en Franse instituten lieten aan de hand van een computermodel en jarenlang volgehouden tellingen zien dat weersinvloeden grote consequenties voor de kanoeten hadden.

De vogelvorsers bestudeerden de etappe Banc d'Arguin-Waddenzee. Met behulp van het computermodel werd voor weerscondities uit de afgelopen decennia berekend hoeveel energie de reis zou kosten en hoe lang hij zou duren. Het model voorspelde aanzienlijke hogere inspanningen voor de kanoeten in jaren met een harde wind uit een ongunstige windrichting. De berekende reisduur varieerde van twee tot acht dagen. In jaren waarin de berekende reistijd lang was, bleken veel kanoeten -  tot wel vijftigduizend individuen -  een tussenstop langs de Franse Atlantische kust te maken. De meeste van deze vogels waren aan de magere kant, een teken dat ze inderdaad al veel energie hadden opgesoupeerd. Overigens kan de wind ook een enorme steun in de rug zijn. Bij de kortste reisduur was de berekende groundspeed van de kanoeten 115 km per uur!