Al jaren worden er langs de Britse kust dode zeehonden gevonden met spiraalvormige verwondingen rondom het lichaam. Tot kort werd met de vinger gewezen naar schroeven van schepen. Een recent onderzoek heeft aangetoond dat deze verwondingen een andere aard hebben.

In de Waddenzee leven gewone en grijze zeehonden naast elkaar, net zoals langs de kust van het Verenigd Koninkrijk. In het Britse kustgebied worden er sinds 1985 zeehonden karkassen gevonden met spiraalvormige verwondingen, voornamelijk bij jonge grijze zeehonden en gewone zeehonden. De aantallen gevonden karkassen met dergelijke verwondingen is sinds die tijd sterk toegenomen. Het vinden van de oorzaak van deze typische verwondingen is belangrijk omdat het aantal gewone zeehonden sterk afneemt in sommige gebieden. Voorheen werden draaiende scheepsschroeven als meest waarschijnlijke oorzaak voor de verwondingen gezien. Britse onderzoekers hebben hier een nieuw licht op geworpen. Ze ontdekten dat de verwondingen waarschijnlijk een natuurlijke oorzaak hebben.

Op film werd vastgelegd hoe een volwassen grijze zeehond een pas gespeende grijze zeehondenpup ving, meesleurde naar het water, verdronk, de pup in zijn nek beet, een stuk huid en vet van de pup afscheurde en hiervan kleinere stukjes opat. En dit alles binnen 41 minuten! Binnen zes dagen werd dezelfde zeehond vier keer opnieuw op heterdaad betrapt, waarbij hij telkens volgens een vergelijkbaar ritueel te werk ging. In totaal is vastgesteld dat deze dominante bul tussen eind november en begin december wel acht zeehonden tussen zijn tanden heeft gehad. Half januari zijn er wederom kadavers gevonden op het eiland, wat de teller van kadavers met een spiraalvormige laesie bracht op 14.

Alle karkassen uit het verleden met vergelijkbare verwondingen zouden herzien moeten worden. De Britse onderzoekers ontdekten dat bij ongeveer de helft van de dieren, waarvan gedacht werd aan verwonding door scheepsschroeven, het waarschijnlijker is dat deze aangevallen zijn door een volwassen grijze zeehond.